AlanisWeb

Nigdzie nie widzę aby ktoś wspomniał to zakładam nowy temat Wink

Ostatni utwór z płyty Under Rug Swept wykonany koncertowo.

http://www.youtube.com/watch?v=P0_KbE6d_f0

Może ktoś ma przypuszczenia dlaczego zdecydowała się go zaśpiewać dopiero po 8 latach...tuż przed ogłoszeniem, że jest w ciąży?

Dzięki - przypomniały mi się stare czasy, kiedy w śniegu latałem po Warszawie promując książki hiphopowe w polskiej Vivie na przemian z Alanis, a w radiu Hands Clean na przemian z How You Remind Me NICKELBACK. Tak zaczynał się 2002: najszczęśliwszy rok w moim zyciu Very Happy

Oryginalnie Meshell Ndegeocello grała tam na basie, a URS zawierał tyle dobrych piosenek, że pozostałe były prawdopodobnie łatwiejsze w graniu na żywo. Zwłaszcza, że większość URS Alanis odsłaniała jeszcze w 2001 roku na kolejnych koncertach. A ileż było w tym emocji! Bo prawie 4-letnia przerwa Alanis była dla młodych ludzi jak epoka lodowcowa. Dlatego cieszyliśmy się każdą nową piosenką, bo nie ustępowały one poprzednikom z SFIJ i JLP. Ja jako pierwszą usłyszałem Unprodigal Daughter - na rozpoczęcie koncertu 2 czerwca 2001 (wówczas zagrała pięć premier!). Ale tak naprawdę to 2002 po długich oczekiwaniach dał mi największy i najprzyjemniejszy zbiór owoców. Dlatego miło słyszeć YOMNIR teraz, nawet w tak ascetycznym wykonaniu.

Boże, jakie to piękne... Ostatnio to moja ulubiona piosenka Alanis. Usłyszeć ją na żywo - marzenie!

Piękne, piękne, ale czy możliwe żeby kogoś tak kochać?
To chyba utopia Razz

Swoje dziecko albo idola ;-)

Idola...?

Owszem, nawet miałem takie marzenie (czy raczej fantazję), że....... (tu następuje opis owej fantazji, który pozwolę sobie pominąć)... i wtedy podaję Jej kartkę gdzie napisane jest "You owe me nothing in return" właśnie. I odchodzę dumny, z poczuciem dokonania czegoś wielkiego.

Ale to utopia Exclamation

Gdyby zdarzył się cud i....

CHCĘ WSZYSTKIEGO Exclamation

Chcę tak wiele, że nie sposób opisać tego w kilku krótkich zdaniach. Ktoś, kto w podobnej sytuacji powie "Nie chcę niczego w zamian" zasługuje na podziw tak wielki, że przekracza to moje pojmowanie.

Nie wyobrażam sobie człowieka, który potrafił by się zdobyć na coś takiego. To nierealne i już.